In gedachten is ze hier bij mij

Voor ons dit keer een roerig begin van het nieuwe jaar. Toen ik gisterochtend, op oudjaarsdag, wakker werd en me realiseerde dat het de laatste dag van 2010 was, was ik meteen al in tranen. Ik mis mijn moeder in deze tijd van het jaar zo verschrikkelijk. Ze is half december 2008 ziek geworden, even nadat ik was bevallen van Sofie eind oktober. 21 Januari 2009 is ze na een kort en overweldigend ziekbed overleden. Ze was mijn beste vriendin, hoorde bij mijn gezinnetje. Opeens was ze er niet meer. En ik bleef kapot achter. Nu zijn we twee jaar verder en elke keer van half december tot half januari doorloop ik weer dezelfde cyclus. Nu ging ze voor het eerst naar de dokter, nu werd ze voor het eerst opgenomen, nu kwam ze even thuis bij ons om Kerst te vieren, nu was ze alleen in het ziekenhuis met oud en nieuw en belde ze me fluisterend op, nu hadden we nog hoop...

Mijn moeder Marijke met Sofie december 2008.

Omdat de kinderen uit logeren waren en gistermiddag pas teruggebracht werden door mijn schoonouders, konden Richard en ik rustig naar het graf gaan. Op de radio hoorden we in de top 2000 diverse begrafenisliedjes langskomen. Het lied wat momenteel het vaakst in mijn hoofd zit is 'Dochters' van Marco Borsato. Het laatste nummer wat mijn moeder gehoord heeft op haar sterfbed, een van de nummers op haar begrafenis. Het voelde steeds alsof het over mij ging, waarbij ik in het laatste stuk het nooit droog weet te houden. Wij waren bezig met het organiseren van onze bruiloft toen mijn moeder overleed en hebben alles geannuleerd. Die dag dat zij mij wekt omdat het mijn grote dag zal zijn, zal dus nooit meer komen.
Momenteel zit ik zelf met mijn kindjes midden in het eerste couplet, over het kindje wat je 's ochtends om kwart over zeven wekt met de vraag wat we vandaag voor leuks gaan doen.

Gisteravond, toen de kinderen sliepen en wij ons op de bank genesteld hadden, voelde Richard zich steeds grieperiger worden. Koorts, geen eetlust, je kent het wel. Zelfs de, door zijn moeder gebakken, appelflappen raakte hij niet aan. En dat zegt wat. Om kwart over twaalf maakten we Tygo even wakker om naar het vuurwerk te kijken en te plassen. Die durfde daarna niet meer in zijn eigen bedje en kroop voor het eerst in zijn leven voor de nacht bij ons in het grote bed. Vooruit dan maar. En zo lag ik vannacht aan mijn moeder te denken. Met aan mijn ene zij mijn koortsige vriend en aan de andere kant mijn woelige peuterzoon.

Al met al heb ik misschien net vier uur geslapen tot Sofie zich stipt om kwart over zeven meldde voor de nieuwe dag. Een nieuwe dag, een nieuw jaar. Richard ligt ziek in bed, de kinderen zijn vervelend, want ze zijn natuurlijk hartstikke moe. En ik nam eerst maar eens een lange, lange, douche. Pfff. Gelukkig hebben we genoeg appelflappen om de eerste dag van het nieuwe jaar door te komen.

Het nieuwe jaar is begonnen. *Proost*. Op een nieuw gelukkig en gezond jaar en dat al onze plannen en dromen uit mogen komen!


Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoor ik een stem die heel zachtjes aan me vraagt
Ben je al wakker, pap?
Kom je gezellig mee naar beneden?
Moet je straks werken of ben je vrij vandaag?
En ga je dan even met mij, op stap?

Oh, wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik haar voor het eerst, lag ze hier in m`n armen
Wat is ze mooi en wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m`n ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein

Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoor ik de voordeur heel zachtjes open gaan
En val ik gerust in slaap, ze is thuis
Ik was `r veel liever op gaan halen, maar ze had me gevraagd of
ik er niet wilde gaan staan
Ze vind nu inmiddels haar weg, naar huis

En oh, wat gaat de tijd toch snel
Gisteren nog zag ik haar voor het eerst, lag ze hier in m`n armen
Wat is ze mooi
Wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m`n ogen en zie hoe ze steeds weer een beetje veranderd is
Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein

En soms, wanneer ik m`n ogen sluit
Lopen we samen op `t strand,
Haar handje in de mijne
En dan, zet ze de tijd even stil
Is het weer even net als toen
En heeft ze mij weer nodig
Ik hou haar vast
Zoals ze was
Ik hou haar vast

Kwart over zeven op zondagmorgen
Hoort ze mijn stem die haar zachtjes wakker maakt
Vandaag is je grote dag

Wat is ze mooi en wat staat de tijd haar goed
Ik knipper m`n ogen en zie hoe haar hart nu voorgoed van een ander is
Maar waar ze ook mag zijn
In gedachten is ze hier bij mij
In mijn ogen blijft ze altijd klein