De dans niet ontsprongen

Eerst waren de berichten nog ver van mijn bed. 'Griepgolf op komst', kopte de krant. Al snel kwam het dichterbij. In de klas van de dochter van een vriendin waren ongeveer de helft van de kindjes ziek thuis. En weer een stapje dichterbij: op onze peuterspeelzaal waren maar elf kindjes aanwezig. En nu zijn ook wij de dans niet ontsprongen. Alhoewel..

Zaterdagavond aten we bij mijn schoonouders en gaf Sofie plotseling over, over haar tafeltje, over haar eten, over zichzelf. Dus gauw wassen, omkleden en onder een dekentje op de bank. Zondag wilde ze niet echt eten. Om vier uur deden we haar lekker in bad en huilde ze dat ze naar bed wilde. Na een half bordje pap sliep ze van half vijf aan een stuk tot vanochtend kwart voor acht!

Toen ik haar vanochtend met felrode wangen uit haar ledikantje tilde en haar vroeg hoe ze had geslapen zei ze met een grote glimlach; 'mama, mijn bedje wiebelt!'

Zoals ik al zei; ook wij zijn de dans niet ontsprongen.