"Mama, wie zijn die mannen op dat bord?" We lopen naar de peuterspeelzaal en zien onderweg een plakbord wat speciaal bij het winkelcentrum is geplaatst in verband met de provinciale verkiezingen. Een houten, scheefgezakte plaat op poten. Vol met koppen van grijze 50-plus mannen. Erg aantrekkelijk ziet het er niet uit. "Nou lievie," leg ik uit, "Binnenkort mogen alle grote mensen van Nederland weer kiezen wie de bazen van Nederland mogen worden." Hij neemt genoegen met het antwoord. Sofie denkt even na en voegt toe: "Dat word ik!"
Terwijl ik alleen terugloop en weer langs het bord kom dringt het tot me door dat ze wel gelijk hebben. Als je de kieslijsten bekijkt en dan vooral de bovenste drie kandidaten is de verdeling standaard; 2 mannen, 1 vrouw. Een enkele partij heeft zelfs bovenaan drie mannen staan. Alleen Groen Links heeft op de eerste twee plekken een vrouw staan. Slechts een op de vier lijsttrekkers in onze provincie is vrouw. Vandaar dus al die mannenhoofden op de borden. Of misschien zijn vrouwen gewoon niet zo van 'stem op mij!' en kiezen die liever voor het groepsgevoel en dus voor het logo van de partij?
Hoe dan ook, ik heb meteen even gestemd in het wijkgebouw naast de peuterspeelzaal. Handig dat dat overal kan. Tot voor kort stemde ik altijd op de bovenste vrouw van mijn favoriete partij. Maar wat doe je als je de bovenste vrouw persoonlijk kent en niet zo geweldig vindt presteren? Dan zet je je trots opzij en stem je toch op een man. Omdat ik hem ook persoonlijk ken en weet dat hij zijn best doet. En we willen toch niet discrimineren?
Ik stem meestal ook op een vrouw!
BeantwoordenVerwijderen