Gisteren was het alweer de derde dinsdag in september. En hoewel mijn kinderen erg uitkeken naar de herfst (zie ook mijn blog vieren met kinderen), zag ik de bui al hangen. Nonchalant verkondige de oppositie dat het een spek-en-bonen bijeenkomst zou zijn. Laat dat nou net niet mijn lievelingsgerecht zijn.
Volgens de huidige miljoenennota gaan juist de gezinnen met kinderen er flink op achteruit. Als je daarnaast niet helemaal gezond bent, ben je helemaal de pineut. 230 Miljoen bezuinigen ze op kinderopvangtoeslag. Iedereen die zijn kids twee of meer dagen op de creche heeft, zal dit voelen met enkele tientjes per maand. Ik ben blij dat ik voorlopig nog zelf thuis ben bij de kinderen. Iedereen gaat meer zorgpremie betalen (reken op ongeveer honderd Euro per jaar per volwassene), de pil gaat uit het pakket, tandartsvergoedingen zijn verlaagd van 21 jaar naar 18 jaar en het eigen risico gaat alweer omhoog. En zo kan ik helaas nog wel een hele tijd doorgaan.
Vroeger (nu hebben we het nog maar over twintig of dertig jaar geleden), was het heel normaal dat moeders thuisbleven voor de kinderen. Je kon redelijk leven, wanneer je man een modaal salaris had. Op dit moment is het zo dat de maatschappij wordt ingericht op tweeverdieners. Dus in plaats van 'ieder drie dagen werken en de zorg verdelen' of 'de een zorgt voor het brood op de plank, de ander voor de kinderen', moeten papa's en mama's allemaal flink aan het werk, het liefst fulltime. En daar ben ik geen voorstander van. Iedereen maakt zijn of haar eigen keuzes en begrijp me niet verkeerd, daar heb ik alle respect voor. Maar ik heb de opvatting dat het niet goed is voor kinderen om vier of vijf dagen per week naar de creche te gaan. Natuurlijk, in sommige gevallen heb je geen keus. Als je alleenstaand bent, zal er ook brood op de plank moeten komen. Maar ik vind het een hele slechte zaak dat de overheid mensen met kinderen dwingt om zoveel te werken, dat ze niet meer zelf voor hun kinderen kunnen zorgen wanneer ze dit willen. Er zou keuzevrijheid moeten zijn.
Ik maak mij echt zorgen, of het kabinet nou demissionair is of niet. Het is te hopen dat er een fatsoenlijk nieuw kabinet komt, met een heldere blik, die deze maatregelen weet te beperken. Wat opkomt voor de zwakken in onze samenleving. Ben best bereid daarvoor nog eens naar de stembus te wandelen. Anders zijn straks veel te veel mensen genoodzaakt dagelijks bonen te eten en is het de vraag of ze het spek nog wel kunnen betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Gezellig dat je meeleest! Laat je ook een berichtje achter?