De afgelopen weken hadden Richard en ik weer eens te maken met een stevig staaltje keuzestress. Vandaag hebben we weer een belangrijke knoop doorgehakt, maar laat ik beginnen bij het begin.
Persoonlijk ben ik van mening dat alles rondom het krijgen en opvoeden van kinderen bol staat van de keuzesstress. Het begint al ruim voordat het kindje er is. "Lieverd..:Wanneer gaan we voor een kindje? Eerst carriere maken en een koophuis, of jonge ouders worden? En hoe doen we het met de verdeling van werk en zorg, waar betalen we alles van?" Als we dan eenmaal gekozen hebben voor het ouderschap en we worden gelukkige ouders, lijkt het aantal keuzes alleen maar op te stapelen. "Liefste..: Kiezen we voor een creche, een oppas aan huis of toch maar voor de peuterspeelzaal? En welke dan? In welk zwembad laten we hem op de wachtlijst zetten voor zwemles? Gaan we babyzwemmen, babymasseren of toch liever muziek op schoot? En dan nog al die kleine dagelijkse beslissingen.. Potje of mama-prakje? Katoenen luiers of wegwerp? Speen of duim? Laten huilen of troosten? Uit logeren of meenemen?"
En nu was het voor ons weer de hoogste tijd voor een nieuwe dosis keuzestress. Dat komt omdat onze oudste peuter alweer bijna een kleuter is en dus bijna naar de 'grote school' mag. Maar ja, welke?! Om een totale overdosis aan aanbod te vermeiden selecteerden we met behulp van de websites drie leuke basisscholen. Allereerst de openbare, hier om de hoek. Handig, kunnen ze zelf naar school lopen als ze wat ouder zijn. Ten tweede een openbare Jenaplanschool, met de fiets te bereiken. Tot slot de Vrijeschool, waar ze met de auto gebracht en gehaald moeten worden, maar waar ze ook een continuerooster hebben.
Deze drie scholen hebben we samen bezocht om een betere indruk te krijgen.
Bij de eerste, de gewone openbare, bleken ze van onderwijzen vanalles te weten, maar van opvoeden hebben ze geen kaas gegeten. De directur moest even spieken op een poster om op het woord "respect" te komen (hoe heet dat ook alweer??). Hij kon ons eigenlijk ook niet echt verder helpen met betrekking tot HSP en hoogbegaafdheid; pas in de bovenbouw was er een 'soort van programma, waar ze dan Spaans kunnen leren'. Huh? Exit school nummer 1.
Op de tweede school, de Jenaplanschool, hadden we meteen een veel betere indruk. In de bovenbouw werd vleitig gewerkt op de gang, in de middenbouw maakten we een wissel mee. Dat zag er goed uit. Het gebouw was wel heel nieuw, heel clean en wat afstandelijk. Toen we bij de kleuters kwamen hingen overal schema's en planningen. Dat vind ik erg jammer, laat de kleuters nou gewoon lekker kleuteren! In het gesprek met de intern begeleider kwam duidelijk naar voren dat ze erg bezig zijn met kinderen met een taalachterstand. Steeds weer kwamen de extra lessen, extra oefeningen en leesgroepjes naar voren voor kinderen met een allochtone achtergrond. Fijn, maar of wij daar wat aan hebben? We kwamen naar buiten met een matig gevoel. Het was gezellig geweest, open, eerlijk. Maar was dit wat we zochten?
En vandaag dan het laatste onderdeel van onze ondekkingsreis in keuzestressland; de vrijeschool. Van tevoren waren we wel wat sceptisch. Werd er niet teveel gedanst en te weinig geleerd? Was et niet te duur? Te zweverig? We kwamen binnen en al onze vooroordelen smolten als sneeuw voor de zon. Een goed gesprek, goede resultaten, goede inhoud en deze directrice kon ons heel veel vertellen over hoogbegaafdheid, hoeggevoeligheid en kreeg zelfs mijn gesloten man aan de klets! Hoera voor de vrijeschool. Deze knoop is doorgehakt.
En wat is nou het moraal van dit verhaal? Dat we allemaal onze kinderen naar de vrijeschool moeten sturen? Nee! Het gaat erom dat je een school kiest die past bij je kind. Dat je je orienteert op verschillende scholen. Stap over bepaalde vooroordelen heen. Zoek naar een plek voor je kind waar jij je zelf ook goed bij voelt. Zoek die 'klik'. Neem de tijd en denk erover na. Je kind zal er nog heel wat uurtjes doorbrengen!
En de keuzestress? Die blijft nog wel even. Want.. blijven we hier wonen of verhuizen we dichterbij de school? Laten we hem hier op de wachtlijst voor zwemles of doen we dat dichterbij school? Gaat hij zwemmen met vier of vier en een half? Mag hij dan ook al op muziekles of pas daarna? En schat? Wat voor soort euritmieschoentjes willen we eigenlijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Gezellig dat je meeleest! Laat je ook een berichtje achter?