Wanneer ik bij vriendin A onverwacht op de stoep sta, heeft ze altijd haar huis gezellig aan kant. Ken je die mooie interieurplaatjes in de Ikeagids? Mooie afgestemde meubels, een volle fruitschaal en her en der een krant of een speeltje van de kinderen, voor een persoonlijke touch. Dat idee.
Bij vriendin B is het ook altijd sfeervol en opgeruimd en daar ruikt het ook nog eens naar versgebakken brood en elk kopje thee wordt vergezeld met een zelfgebakken koekje of plak cake.
Vriendin C heeft iets meer speelgoed, maar zij heeft ook iets meer kinderen. Daarnaast heeft ze altijd de nieuwste mode aan en haar kinderen ook. Ze vertelt honderduit over leuke tripjes, weekendjes weg en de komende zomervakantie die natuurlijk al lang geboekt is.
En mocht je graag doen aan cognitieve dissonantie (keuzes goedpraten voor jezelf).. helaas doen ze ook alledrie aan sport, komen regelmatig bij de kapper, hebben een leuke vriendenkring en werken een parttime baan. Een van de drie volgt een hobbycursus, een een avondlopleiding en ze werken alle drie in ploegendiensten.
Het is natuurlijk niet zo dat ik niks te doen heb. Ook ik sport, studeer en heb twee kinderen. En in het interview van het moederfront kun je lezen dat mijn weekschema best vol is. Maar er is een heel groot verschil tussen mij en die drie vriendinnen. Of eigenlijk meerdere verschillen. Op de eerste plaats is daar de eeuwige rommel. Was, post, kinderspeelgoed, afwas, knutsels van de kinderen; het lijkt hier gewoon te groeien van de lucht. Elke keer wanneer het een beetje onder controle is, volg ik twee avonden colleges en hup, daar ligt het alweer. Vriendinnen zijn lieve vriendinnen als ze alleen aangekondigd komen, anders schiet ik totaal in de stress.
Ik ren altijd achter de feiten aan en heb doelijsten van twee kantjes. En als slagroom op de taart gaan wij bijna nooit weekendjes weg; geen geld, geen energie en geen tijd voor.
Vorige week was ik op kraamvisite bij een vriendin van vroeger. Baby van 3 maanden, beide ouders een baan van vier dagen. Sporten, een studie in de avonduren en ja, een keurig opgeruimd huis. Toen ik haar complimenteerde met het feit dat ze alles zo goed voor elkaar heeft, gaf ze me een gouden tip; gewoon nooit zeggen dat je moe bent, want dan voel je je ook moe.
Dus bij deze: tsjongejongejonge... wat ben ik NIET moe.
Schijn bedriegt, dat is wel een goeie in deze. Overigens ben ik nu als thuisblijfmoeder met drie veeeel vermoeider dan met 28 urige werkweek bij baby nummer 1. Meer kinderen, meer drukte. Maar ook niet even weg uit die drukte, en geen geld om oppas of creche te betalen, dus meer troep en minder uitjes. Maar wel meer plezier. Toch?!
BeantwoordenVerwijderenJoh, kan jou het schelen. Prioriteiten!
Onze buren lukt dat ook, maar die hebben elke week een huishoudster. En ik ben ook gewoon moe 's avonds en dan doe ik niets meer!
BeantwoordenVerwijderenVoordat ik overspannen werd kon ik het ook allemaal netjes houden, maar eens houdt het ergens gewoon op!
Humm een huishoudster, ja dat zou wel relaxed zijn ;)
BeantwoordenVerwijderenNee hoor, jullie hebben gelijk.. een beetje loslaten en relativeren werkt toch het beste!
Mmmm, als mede-thuisblijfmoeder zeg ik : terwijl je werkt is er niemand thuis en word je huis ook niet vuil/slordig.
BeantwoordenVerwijderenDat scheelt ook....
Wat niet neergelegd wordt hoef je ook niet op te ruimen!