En het is een goed motto, want hij gaat al zeker twee weken mee.
Even na Koninginnedag werd mijn nieuwe motto flink op de proef gesteld. Je moet even weten dat ik gek ben op Koninginnedag. Als socialist wil ik nu niet gaan beweren dat ik koningsgezind ben, mij gaat het juist om het sfeertje. Als rasechte consuminderaar haal ik mijn hard op bij dit enorme recycle-feest. Vroeg op, de kinderen blij met een oranje rozet op hun jas en een oranje vlaggetje in de hand. Dat vlaggetje krijgen ze trouwens van de drogist, nadat ze hun Koninginnedag-kleurplaat ingeleverd hebben. Dan iedereen nog even naar de wc, warme vesten en wat drinken in de rugzak, genoeg muntgeld in mijn jaszak voor al die schattige blokfluitspeelstertjes.. En als iedereen klaar is, eindelijk de stad in.
Eenmaal aangekomen kan het pure genot beginnen. Uren en uren slenteren we over de enorme rommelmarkt. Geen ergernissen over veel te hoge entree, veel te hoge vraagprijzen en/ of veel te weinig aanbod. Meters en meters speelgoed, rommel, kinderkleertjes, boeken en nog meer rommel lagen dit jaar naar mij te lonken in de zon. De kinderen deden zich tegoed aan een plakkerig cakeje met oranje glazuur en mochten touwtje trekken bij twee kinderen achter een kartonnen doos. Het blijkletsen met mijn zus gebeurde onder begeleiding van het ene valse Wilhelmus na het andere, terwijl we van kleedje naar kleedje slenterden. Het was niet zo druk dat je over elkaar struikelde, maar druk genoeg voor een goede sfeer. De zon scheen, maar niet te heet. Kortom; de perfecte voorwaarden voor een hele gezellige
Toen ik een paar dagen later op een verjaardag was, wilde ik enthousiast vertellen over mijn Koninginnedag-ervaring. Het geluk, de zon, de eenvoud.. "En, zijn jullie dit weekend de stad nog in geweest?", vroeg ik. Sommigen moesten even denken wat ik bedoelde (Koninginnedag natuurlijk!). "Oh ja, antwoordde er eentje. We zijn de stad wel in geweest. Maar wat een drukte. Overal mensen. We zijn snel in een restaurant gaan lunchen en weer naar huis gegaan." "Oh", zei ik en er viel een stilte. En toen rondde iemand het gesprek definitief af voor het echt op gang gekomen was: "Ja, al die mensen. En al die rommel..."
Andere mensen hoeven niet zo te zijn als ik. Andere mensen hoeven niet zo te zijn als ik en gelukkig hoef ik niet zo te zijn als andere mensen.
Wat voor de een rommel is, is voor een ander een prachtige schat! Dat blijkt maar weer.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je nog aandelen hebt gekocht Pauline! En ik heb inderdaad nog een hoofdstuk toegevoegd. Dank voor de tip, en steuntje in de rug!
Ik baalde juist enorm dat ik moest werken en de meisjes niet had. Ik kan ook zo genieten van slenteren met Koninginnedag langs alle kleedjes met heel veel speelgoed en halve zolders die worden uitgemest. Ik snap wel wat je bedoelt met dat sfeertje, ik vind hem ook heerlijk. En het is helemaal niet raar om anders te zijn, liever anders dan met de meut meegaan ja toch!
BeantwoordenVerwijderenWat een herkenbaar stukje en ook erg leuk geschreven. Ik moest trouwens ook erg hard lachen om de plastic prullen op de kermis. Hopelijk kan ik ook net zo relativeren mocht ik op een dag een kind hebben dat zulk naar plastic speelgoed wil (en liefst dat ik er dan ook nog zo leuk over kan schrijven ;-)).
BeantwoordenVerwijderenin je 'over mij' staat dat je een boek aan het schrijven bent. Mag ik vragen wat voor boek?
@ Roos, dank je! Ben een boek aan het schrijven voor thuisblijfmoeders met kinderen van ongeveer 0-4 jaar, met mijn ervaringen, tips, blunders enzo :)
BeantwoordenVerwijderen