Lekker Mindfull

De eerste week van de 'grote zomervakantie' is weer omgevlogen. En alhoewel ik bang ben dat dat met de andere vijf weken ook zal gebeuren, probeer ik er toch een beetje mindfull van te genieten. Ik vind het lastig om de weken niet helemaal vol te plannen met vriendinnen, ouders, uitstapjes en het opruimen van de zolder, probeer ook af en toe even helemaal niets te doen. Of juist iets voor mezelf. Maar dat valt nog niet mee ;)

Het eerste weekend zijn de kinderen op zaterdag bij opa en oma geweest. Richard en ik zijn toen heerlijk uit lunchen geweest bij ons favoriete biologische restaurantje in de stad. Dat hadden we wel verdiend, want de rest van de dag zaten we tussen dozen, zakken, oude meubelen en heel veel stof. We zijn bezig met het uitruimen van de zolder. Het uiteindelijke doel is een prachtige slaapkamer voor ons tweetjes, maar daar zijn we voorlopig nog niet.
Zondag hadden we een hele gezellige reunie van de zwangerschapscursus die we vijf jaar geleden volgden voor de bevalling van Tygo. Niet alleen een hele leuke en nuttige cursus (aanrader; Samen Bevallen), maar ook nog steeds contact met het hele groepje. Leuke mensen!

Maandag mochten de kinderen, omdat het de eerste echte dag van de zomervakantie was, een deel van hun spaargeld stukslaan in de speelgoedwinkel. Allebei hebben ze lang gespaard voor iets wat ze heel graag wilden hebben; Sofie koos het Filly Fairy reuzenrad en Tygo de achtbaan van Knex. De rest van de dag was mijn schoonmoeder druk met Tygo om de achtbaan te monteren en heb ik met Sofie de Filly Fairies vermaakt.
Op dinsdag is Richard thuis en zijn we na zwemles, met ons hele gezinnetje naar de recreatieplas geweest. Heerlijk; zon, zand, water en ijsjes. Meer heb je niet nodig om met kinderen een heerlijke middag te hebben. O ja, en na alfoop lekker barbecuen natuurlijk!

Woensdag ben ik met de kinderen naar een pretparkje geweest en hebben we een tocht gemaakt met de rondvaartboot. Eigenlijk zou mijn vader mee gaan, maar die had teveel last van de warmte en moest helaas thuis blijven. Maar ook met z'n drietjes hadden we een hele leuke dag uit. De kinderen konden zich niet meer herinneren dat ze ooit eerder gevaren hadden, dus dat was weer een hele 'nieuwe' ervaring voor ze.

Donderdag had ik een speciale dag. De kinderen zijn naar oma gegaan en ik stapte in de auto voor een rit van bijna 500 kilometer. Een dagje naar Amsterdam. Zoals jullie hebben kunnen lezen ben ik gevraagd voor een inteview bij Vrouw (bijlage van de Telegraaf), dat eind september gepubliceerd wordt. Ik heb daar enorm inspirerende mensen ontmoet en ook ontzettend gelachen. Een hele leuke ervaring, ik hoop echt dat er meer van dat soort geweldige ervaringen op mijn pad komen!

Vrijdag was echt een rustdag. Ik was moe van mijn uitstapje naar Amsterdam en van een slechte nacht slaap door de buurman die net zolang keiharde muziek draaide tot om 3u de politie er een einde aan maakte. En daar kwam nog bij dat Tygo wat koortsig en hangerig was die dag. Het zal wel komen door het omslaan van het weer. We vulden de dag met wat huishouden, knutselen, boekjes lezen, televisie kijken en buiten kliederen met water en zand.

Zaterdag konden we weer een ritje maken naar de randstad, we zijn toen naar de verjaardag van mijn zus gegaan. Op een of andere manier ben ik daar altijd een beetje zenuwachtig voor. Mijn zwager en ik klikken niet zo goed met elkaar en ik voel daar dan ook altijd een beetje spanning. Gelukkig vindt mijn zus het wel heel fijn dat we komen en genieten wij ervan om mijn neefje en mijn zus' buik weer flink te zien groeien. In oktober krijgen Tygo en Sofie er een neefje bij :)

Gisteren zat de eerste vakantieweek er alweer op. De kinderen zijn een dagje naar opa en oma gegaan en mogen daar een nachtje logeren. Wij hebben ons weer opgesloten op zolder. Daar begint het nu toch echt een stuk leger te worden. Eindelijk zichtbaar resultaat van uren ploeteren en het wegbrengen van dozen vol troep. Het uitmesten is nu bijna klaar en Richard hoopt dinsdag de eerste gipsplaten tegen de muur te timmeren.

En vandaag? Vandaag zijn de kinderen dus nog uit logeren, ze komen vanavond weer thuis. Manlief is gewoon naar kantoor. En ik.. ik heb een hele dag voor mezelf. Een dag waarop ik niet zoveel moet, maar wel heel veel kan. En dus ben ik maar eens begonnen met een flinke blog, om jullie helemaal bij te praten. En wat de rest van de dag me brengt.. voorlopig geniet ik nog even van het gevoel dat er een hele lange, lege dag voor me ligt... Lekker mindfull.

In tijdschriftenland is het alweer herfst...

31 Graden. Zuchtend en zwetend hijs ik me in een spijkerbroek. En een corrigerende body. En een shirtje. En een vest. Vest weer uit, ander vest. Ander vest uit, blouse met lange mouwen. Longsleeve. Jasje. Ahhh! En nee ik ben niet ziek. (Alhoewel wel flink verkouden, maar dat telt niet.)

Vorige week werd ik benaderd door een journaliste van de Vrouw. Dat is dat leuke tijdschrift wat als bijlage komt bij de Telegraaf. Of ik mee wil doen met een rondetafelgesprek, over opvoeden enzo. Natuurlijk wil ik graag meedoen! Maar sinds ik ja zei, sprongen er meteen wat beren op de weg.

De ochtend nadat ik het ja-woord gaf op haar verzoek, werd ik wakker met een beginnende koortslip. Aangezien die dingen meestal een weekje hun tijd nemen, was dat al reden tot lichte paniek. Meteen aan een dubbele dosis L-lysine, om erger te voorkomen. Afgelopen weekend stak manlief me aan met een flinke verkoudheid. Heel veel hoesten, niezen en snuiten. Niet erg voor een interview in een tijdschrift (gelukkig geen radio, zoals mijn laatste interviews), maar die rode neus is zo jammer voor op de foto.

Ja, er komt namelijk ook een foto bij. Twee dagen geleden mailde de journaliste me. Of we er wel aan willen denken dat het pas eind september uitkomt en of we wel lange mouwen mee willen nemen voor de foto. Liefst in herfsttinten. Ik kijk eens naar het leuke zomerse paarse jurkje wat klaarhangt aan de kast. Die wordt het dus niet, helaas. Zo gaat dat in tijdschriften land. Daar zeulen ze in juni met kerstbomen en lopen ze in februari in bikini. Ik had het kunnen weten natuurlijk.

En zodoende stond ik me vanavond, bij dertig graden, in het ene na het andere vestje te hijsen. Met snotneus. Maar bijna zonder koortslip (positief blijven denken). Morgen stap ik, meteen na zwemles, in de auto (uiteraard is de airco kapot gegaan en heb ik geen tijd meer om hem te laten maken, die lange mouwen gaan dus mee in de handtas). 
Ik heb er echt enorm veel zin in. Het lijkt me geweldig om mee te mogen werken aan een klein stukje van een blad, wat ik zelf ook graag lees. En ik ben benieuwd wat de andere twee moeders te vertellen hebben.

Maar ik ben ook een beetje zenuwachtig. Of ik na 2,5 uur rijden niet te verfomfaaid uit die auto stap. Nog wel weet wat mijn visie is op opvoeden. En of ik alsjeblieft een klein beetje leuk op die foto kom te staan. In lange mouwen. Met herfstkleuren. En geen zweet op mijn voorhoofd. Maar in ieder geval wel met een glimlach en zonder koortslip.

Herfst

Toen we vanochtend wakker werden, was het nog lente. Een beetje fris, maar een blauwe lucht met een zonnetje. Tygo ging naar school met een skater en een T-shirt. En ik overtuigde hem om toch maar een jas mee te nemen. Gelukkig maar. En gelukkig hebben alle kinderen laarzen op school staan.

Even later ben ik met Sofie op de fiets gestapt. Ze had eigenlijk geen zin. Maar, zo redeneerde ik, een frisse neus zal ons goed doen. Vooral omdat ik weer de hele middag op zolder tussen de stoffige dozen bivakkeer. En met een ijsje in het vooruitzicht gesteld, stapten we samen vrolijk op de fiets.
Na 5 kilometer begon het te druppen, na 10 kilometer waren we helemaal doorweekt en na 15 kilometer waren we weer thuis. Zonder ijsje. Nat tot op ons ondergoed.

En nu, met droge kleren op de bank. Kopje thee. Herfstcatalogus van de H&M doorgebladerd. We zijn al helemaal in de stemming!
Gelukkig schijnt de zon hierbinnen altijd wel. En, zo redeneerde Sofie: "We hebben in ieder geval nu wel frisse neuzen!"

Sofie met frisse neus

Herfst!

Het weer; zonnig, een druppel regen en kans op regenbogen.

Dozen vol herinneringen

Wat leuk, een valentijnskaart. Maar wie was die jongen ook alweer? Weg.
Ach, mijn schoolrapport van de basisschool. Mag blijven.
Schattige roze regenlaarsjes van Sofie van vorig jaar. Kringloopcentrum.
Kerstkaart van mijn moeder met lieve woorden. Mag blijven.
Studieboek van tentamen wat gehaald is. Marktplaats.
Schrift van wiskunde van de Havo. Weg.
Liefdesbrief van Richard. Mag blijven.

De eerste week van mijn officiele vakantie zit er alweer op. Het resultaat van uren en uren op zolder ploeteren is zeven (!) dozen oud papier. Een doos voor de kringloop. Een grijze container vol afval. Wat spul voor het grofvuil. En dan nog een heleboel spulletjes waar ik verschillende mensen de komende weken nog blij mee ga maken. Ik denk dat ik ongeveer op de helft ben.

Het opruimen van de zolder brengt weer heel wat leuke (en minder leuke) herinneringen naar boven. Ik vind het heerlijk om uren te rommelen en vooral heel veel weg te doen. Het lijkt de voorjaarsschoonmaak wel. En als ik er even helemaal zat van ben, denk ik aan het doel; een mooie slaapkamer voor ons op zolder. Tygo die blij zal zijn met onze huidige kamer voor hem. En Richard een werkkamertje in Tygo's oude slaapkamertje. Nog even doorbijten dus.

De kinderen gaan nog een weekje naar school/ peuterspeelzaal/ dansles en daarna hebben zij ook zomervakantie! En dan zal ik, naast de uren op zolder in de avonden, hopenlijk ook lekker genieten van tuin, zon, zee en meer, zand, bos, spelende kinderen, ijsjes en plakhandjes en de herinnering aan een doos vol liefdesbrieven en valentijnskaarten van jongens die ik al lang vergeten ben.

Bootje varen

Vandaag heb ik met de kinderen bootjes geknutseld. En daarna hebben we ze officieel te water gelaten. En ook mama heeft veel geleerd:
Les 1: Biologische klei lost op in water en is dus niet ideaal om je mast in te prikken.
Les 2: Vilt zinkt zodra het nat wordt. Als een baksteen.
Les 3: Zoek eerst een lange (hele lange..) stok. Die kun je bij de hand houden om bootjes/ zeiltjes/ touwtjes en desnoods kindjes uit het water te hengelen. Houd hierbij je handtas en camera goed vast.

We hebben het enorm naar ons zin gehad vandaag :)

Bootjes van plastic bakjes, klei, wol en vilt.

Tygo test eerst in de kleine plas

En Sofie dus ook :)

"Kom maar bootje, op het land ben je veilig."

"De klei smelt! De mast valt om!"

De bootjes kunnen onder de brug doorvaren.

Er blijft steeds minder van over, maar dat mag de pret niet drukken.

"Ik zie hem!"

Even voorstellen.. ons nieuwste gezinslid Soufflé

Vanaf vandaag telt ons gezin weer twee volwassenen, twee kinderen, twee katten en ook twee konijnen. Afgelopen winter overleed ons rammetje Pico en sindsdien zat Poffertje alleen in haar hokje. Nu hebben we een vriendje voor haar gekocht. Hij heet Soufflé. Omdat hij nog maar acht weken is en nog niet gecastreerd, woont hij nog even binnen. Maar over een tijdje mogen ze gaan samenwonen in het buitenhok.
Had ik jullie eigenlijk wel eens voorgesteld aan Cookie (erfenis van mijn moeder), Muffin (asiel) en Poffertje (Marktplaats)? Nou, bij deze dan...

Cookie en Muffin

Poffertje

Soufflé

Vakantie!!

Studeren, studeren, studeren.. de laatste loodjes de afgelopen weken, wogen het zwaarst. Na de afgelopen tentamenweken kan ik geen boek meer zien. Maar, gisteravond kreeg ik een mail over mijn laatste tentamen; methodologie een 7,6! En dat betekent dus dat ik nu in principe zomervakantie heb, want de hertentamenweken mag ik overslaan :)

In principe, want woensdag hebben we nog een presentatie van een groepsopdracht die we al ingeleverd hebben. Aangezien het een groepsopdracht is en de taken verdeeld zijn, hoef ik het zelf niet te presenteren. Ik hoef dus alleen nog maar een avondje naar de collegezaal om een van mijn medestudenten aan te moedigen. En dan.. heb ik echt vakantie. Pardon, college-vrije weken. Want het is natuurlijk wel de bedoeling dat we wat doen in die weken..

Ik heb me in elk geval voorgenomen om, naast studeren, wekelijks een klus in huis aan te pakken. Mijn doelijst is, na al die weken alleen maar studeren en het meest hoognodige huishouden doen, te lang geworden om in dit blogje te herhalen. Maar ik kan je verzekeren dat mijn huis zelden zo'n puinhoop geweest is. De afgelopen week heb ik al een voorschotje genomen op dit voornemen, terwijl ik wachtte op de uitslagen. Ik heb een paar sta-in-de-weg spullen (denk; kinderstoel, loopfiets) waar onze kinderen nu te groot voor zijn, verkocht via Marktplaats.
En ik heb de knutselkast helemaal uitgemest. Dat heeft als resultaat dat er een boodschappentas (!) vol lege verpakkingen, wc rollen, oude kleurplaten en lege stiften, de grijze container in kon. En de fijne bijkomstigheid is, dat de kinderen nu niet meer hoeven zeuren om verdwenen vouwblaadjes en zoekgeraakte scharen. Ze kunnen alles zelf weer vinden en pakken en netjes terugzetten.

En met mijn andere goede vakantievoornemen ben ik ook vast begonnen; lekker genieten van mijn gezin en de vakantie. En dus sprongen we gisteren met ons gezinnetje in de auto en hebben we heerlijk gewandeld, gespeeld en geluncht bij de Hoornse Plas. Gisteravond hebben we met wat familie van Richard gebarbecued bij mijn schoonouders.
Bij thuiskomst zag ik die mail; Methodologie een 7,6. Joehoe, vakantie! Ik moet na tien maanden blokken, gewoon even aan het idee wennen.