Sushine Award

Wat fijn, ik kreeg van TIO de Sunshine Award!
Bedankt TIO :)

Als je deze Award krijgt is het ook de bedoeling dat je de volgende dingetjes doet..

- Bedankt degene van wie je de Award hebt gekregen
- Geef antwoord op de tien vragen
- Nomineer tien andere blogs en laat ze weten dat ze de award hebben gekregen


1. Wat is je favoriete dier?
Onze katten Muffin en Cookie en ons konijn Poffertje. Verder heb is veel met alle dieren. Het is niet voor niks dat wij al jaren vegetariers zijn en dat we 1 mei getrouwd zijn in de dierentuin :)

2. Wat is je favoriete getal?
Dat ligt helemaal aan de context.. Als het gaat om het aantal kinderen.. doe dan maar twee. Maar als het gaat om het cijfer van mijn laatst gemaakte tentamen, dan liever een acht. En als het gaat om mijn banksaldo, dan mag het wel een cijfer zijn met minstens vier cijfers voor de komma.

3. Wat is je favoriete non- alcoholische drank?
Cola light. Liefst met ijsklontjes en een schijfje citroen.

4. Facebook of Twitter?
Op het moment zit ik even in een social-media vacuuum. Op Hyves ben ik nog wel te vinden, maar niet meer actief. Facebook ga ik me misschien deze zomer aan wagen..

5. Wat is je passie?
Eentje maar? Mijn gezin; mijn man Richard en kinderen Tygo en Sofie.
Maar als ik er meer mag noemen; de wereld ontdekken, elke dag wat nieuws leren. Uitdagingen aangaan. Vegetarisch koken. Uit eten gaan of musea bezoeken. Zwemmen. Met sport net iets verder gaan dan ik eigenlijk dacht te kunnen. Kletsen met vriendinnen. De kinderen begeleiden naar volwassenheid met antroposofische inslag. Knuffelen. Het nieuws volgen. Bloggen. Het leven vieren. Genieten van elke dag.

6. Krijgen of geven?
Geven.

7. Wat is je favoriete patroon?
Als in; voor handwerken? Geen idee. Ik kom niet verder dan dat wat ik op de knip- en plak academie (lees; pabo) geleerd heb. En daar kwam geen naaimachine of breipen aan te pas, helaas.

8. Wat is je favoriete dag in de week?
Zaterdag. Dan zijn we alle vier vrij en is het weekend nog lang niet afgelopen...

9. Wat is je favoriete land?
Om in te wonen: Nederland. Om op vakantie te gaan: Ik zou heel graag nog eens terug gaan naar Kroatie.

10. Wat is je favoriete bloem?
Lathyrus.


En nu maar hopen op veel sunshine deze lente :)







 
De blogs die ik nomineer voor de Sunshine Award zijn... (tromgeroffel) in willekeurige volgorde.. (tromgeroffel):




- Berichten van het moederfront
- Mamalien 
- Lekker leven met minder
- Eenvoudig leven
- Huis Tsjokvol
- Barbaramama
- Van mooie dingen...
- Mama natuurlijk
- Vinexvrouwtje
- Huisvlijt

Gefeliciteerd!

Laatste loodjes voor de vakantie

In de nieuwste editie van het blad j/m las ik een artikel over junistress. Junistress is iets wat veel moeders ervaren zo vlak voor de zomervakantie. Voor mij een heel herkenbaar stuk! Aan de ene kant is daar de basisschool die me vraagt om te helpen met de viering van Sint Jan (afgelopen week 24 muffins en twee bloemenkransen)/ schoolreisje/ de zomermarkt en natuurlijk de jaarlijkse grote schoonmaak van het hele schoolgebouw. Dat natuurlijk naast de reguliere maandelijkse schoonmaak. En we moeten niet vergeten alle sloffen, laarzen en vergeten vesten mee te nemen. Na de zomer moet dan alles weer fris gewassen en een maatje groter terug naar school.

Daarnaast vraagt de peuterspeelzaal hulp bij hun zomerfeest en krijg je een overzicht van wanneer je kind wel of geen fruit/ drinken/verkleedkleren mee mag. Na de zomer gaat Sofie nog maar twee maandjes naar de peuterspeelzaal en dan zijn we helemaal uit de doelgroep gegroeid. Dan mag ze afscheid nemen en eindelijk naar 'de grote school.' Heb me dus maar opgeven als hulpmoeder, voor de laatste keer.

Van zwemles kregen we een mail met het zomerrooster. Het is de bedoeling dat we op twee verschillende data de lessen inplannen, zodat iedereen de kans krijgt om zijn of haar voorkeur door te geven. De data zijn omcirkeld in mijn agenda, want als je een dag te laat bent zijn alle lessen op acceptabele tijden ingevuld door moeders die wel in hun agenda kijken. Ik heb trouwens een voorkeur voor twee lessen in de week, zodat meneer na de zomervakantie wellicht kan doorstomen naar fase twee. In zijn nieuwe zwembroek en zonder bandjes, welteverstaan.

Bij dansles komt geen uitvoering meer, misschien wel omdat de juf ziek is en de invaljuf het druk heeft met een extra baan erbij. Dus hier zal alleen een 'laatste les' zijn. Ik hoef voor Sofie geen nieuw turnpakje meer te kopen, want in oktober wordt ze vier en neemt ze afscheid van het peuterdansen. Natuurlijk wel met een feestelijke traktatie.

Maar naast alle lessen die de kinderen her en der volgen, zijn daar in juni en juli ook mijn laatste colleges van dit studiejaar. Laatste presentaties, laatse tentamens. In zit nu middenin de tentamenweken. Twee tentamens heb ik al achter de kiezen (methodologie en onderwijseffectiviteit) een presentatie onderzoeksprakticum en een tentamen statistiek komen steeds dichterbij. De laatste loodjes wegen erg zwaar, dus ik hoop dat ik alles haal en in de hertentamenweken vast lekker vakantie mag vieren.

En dan hebben we natuurlijk nog de vakantiestress. Wat gaan we zes weken doen als er geen school, peuterspeelzaal en dansles is? Wat doen we als het (net als vorig jaar en het jaar daarvoor) vijf van de zes weken regent? Al maanden geleden ben ik begonnen met het sparen van zegeltjes en kortingsbonnen, zodat we straks lekker voordelig dagjes uit kunnen in de vakantie. Maar ik wil dat nog wel even uitgebreid plannen, zodat we elke week iets leuks hebben om naar uit te kijken.
We gaan ook een week en een midweek naar de Noordzee, dus daarvoor moeten we nog even bedenken wat er allemaal mee moet (en vooral wat er echt thuis kan blijven) en wat er nog gekocht moet worden. En natuurlijk gaan we eindelijk de zolder verbouwen en de kinderkamers restylen, waarvoor uiteraard ook een tijdplanning en financiele begroting moet komen.

En als we dat dan allemaal gepland, geregistreerd, gevierd, gemaakt, geregeld, gedaan en gekocht hebben... dan is het eindelijk augustus. Tijd voor vakantie! Ik begin vast met aftellen...

Arrogante assistente

Vorige week vrijdag moest ik even bij de huisarts een plasje inleveren van Sofie. Ze klaagt al maanden over buikpijn, dus we gaan kijken of ze geen blaasontsteking heeft. De huisarts zei alleen maar; kom maar even een plasje brengen. Dus ik heb met Sofie een plasje gebracht. Tenminste, dat was de bedoeling.

Kom ik met haar bij de huisarts om 12 uur, staat er een bordje op de balie; gesloten wegens lunchpauze. Dus ik kijk wat zoekend om me heen. Nergens een bordje over de tijden te vinden. Geen verwijzing van 'lever hier uw plasjes in'. Daarom springen we eerst weer op de fiets om Tygo te halen van school. Aan het einde van de middag leveren we het plasje alsnog in.

Vandaag kon ik bellen voor de uitslag, maar aangezien ik toch in de buurt was, liep ik maar even langs. De assistente vertelde mij dat het plasje niet goed was voor de test, want het had waarschijnlijk te lang gestaan, waardoor er teveel bacteriegroei was geweest. Dus ik heel vriendelijk; ja, dat kan wel kloppen, want jullie hadden net lunchpauze, daardoor heeft het een paar uur in mijn tas gezeten.

Assistente: 'Lunchpauze? Wij gaan nooit dicht voor de lunchpauze."
Ik: "Nou, ik was hier vorige week vrijdag en toen stond er een bordje 'gesloten wegens lunchpauze."
Zij: "Nee hoor, dat kan niet."
Ik: "Nou, er stond toch echt zo'n bordje, hier op de balie."
Zij: "Dan was het vast twee weken geleden en niet vorige week en toen hadden we een vergadering, geen lunchpauze. Maar dat plasje was toch niet goed, want het had een ochtendplas moeten zijn."
Ik: "Nou ja, hoe dan ook, ik zal even een nieuw plasje brengen. Want mijn dochtertje heeft flinke buikpijn gehad en..."
Assistente valt me in de reden: "Ja, dat las ik al ja. Maar als het geen ochtendplas is, dan hebben we er natuurlijk niks aan, he?"

Nou ja zeg. Dus morgenochtend maar weer een plasje opvangen. En dit keer moeten we hem zelf maar naar het ziekenhuis brengen, dan is hij verser. Wel zei ze nog dat we hem daar ook wel in de brievenbus konden doen, maar dan duurde de uitslag ook langer. Kennelijk is er in de brievenbus minder bactergroei dan in mijn handtas.

Zucht. Ik heb het gewoon niet zo op arrogante assistentes.

To facebook or not to facebook.. that's the question..

Een paar jaar geleden werd ik uitgenodigd voor Hyves. De eerste paar uitnodigingen sloeg ik af, maar na een tijdje werd ik toch nieuwsgierig en maakte ik een account aan. In het begin plaatste ik eens per week een berichtje. Dat werd al snel elke dag. En toen meerdere per dag. Ik kreeg steeds meer volgers. Begon ook daar blogs te posten. Leuke uitstapjes te delen. En natuurlijk anderen te volgen.

En opeens was ik er zat van. Steeds meer mensen stapten over op Facebook en lieten mij achter op Hyves met nog maar een zielig handjevol volgers. Er waren nog maar een paar mensen die dagelijks schreven en wat ze schreven leek steeds minder boeiend (vandaag aardappels aan laten branden - patat gehaald, vanochtend de hond uitgelaten- hondenweer of; nog 172 nachtjes tot mijn bevalling en nog 342 nachtjes tot mijn bruiloft...).
En dan nog niet te spreken over de enorme aanvoer van negatieve berichjes, waar je spontaan depressief van kon worden (mijn salaris is op- de maand nog niet, mijn ex doet vervelend met de alimentatie en het kabinet gaat weer bezuinigen...). En dan durfde je zelf bijna niet meer te schrijven hoe blij je bent met je loonsverhoging.

In februari ben ik definitief gestopt met Hyves. En tot verbazing van velen, heb ik (nog) geen account voor Facebook aangemaakt. Nog even over nadenken, dacht ik toen. En nu zijn we 4 maanden verder en weet ik het nog steeds niet.

Wat vinden jullie.. Faceboek en feest of een farce?

En zoals ik vaak doe met minder belangrijke beslissingen. De voor en nadelen maar eens op een rijtje:

Voordelen:
- Makkelijk sociale contacten onderhouden; iemand sterkte wensen of feliciteren
- Mensen opzoeken waar je geen mailadres meer van hebt, oude contacten opfrissen
- Iedereen in de gaten kunnen houden (gluren bij de buren)
- Veel mensen tegelijkertijd kunnen benaderen (iemand nog op zoek naar Duplo Toolo??)
- Een uitlaatklep en tevens plek om reclame te maken voor je blog
- Leuke 'tussendoor' bezigheid als je even vijf minuutjes over hebt
- Foto's delen met familie aan de andere kant van het land
- Je hoort er weer bij; kunt weer ja zeggen tegen de eindeloze verzoekjes om iemand toe te voegen
- Je kunt meepraten op verjaardagen, zonder hopeloos ouderwets gevonden te worden

Nadelen:
- Het kost tijd. Veeeeel tijd. En energie.
- Verslavend. Steeds even de computer aan; even checken, leidt af van wat je eigenlijk zou moeten doen of echt zou willen doen.
- Het gevoel hebben dat je regelmatig iets moet laten horen van jezelf, terwijl je nog 101 andere dingen op je doelijst hebt staan
- Mensen gaan tegen elkaar op bieden over hoe interessant, leuk, geweldig of juist zwaar hun leven is (waar ik dus echt een hekel aan heb) en je leest het dan toch.. En dan denk je.. goh, wat is mijn leven saai ;)
- Alle negatieve nieuwtjes van anderen opslurpen en daar zelf een beetje droevig van worden
- Je krijgt minder verjaardagskaartjes; onpersoonlijke berichtjes via de netwerksite voldoen
- Je privegegevens en foto's staan online (gelukkig is mijn blog openbaar en kunnen de slechterikken dat hier ook wel vinden als ze willen, hoeven ze mijn toekomstige Facebook niet te kraken voor foto's!)
- Meer tijd op facebook betekent minder tijd om te bloggen, of posten jullie je blogs gewoon dubbel?

Ben heel benieuwd of jullie nog punten hebben om mijn voordelen en/ of nadelen lijstje aan te vullen. Enne.. hebben jullie zelf ook een (actief onderhouden) Facebook account?

Studerende moeder

Gisteren zijn voor mij de laatste tentamenweken van dit jaar aangebroken. Ik moet nog precies drie tentamens en een groepspresentatie. En daarna misschien, maar hopenlijk niet, nog twee herkansingen. (Dat derde tentamen kan pas volgend jaar worden herkanst.) En dan is het zomervakantie. Dat klinkt niet zo veel, maar als je bedenkt dat voor elk tentamen/ presentatie een week staat, duurt het nog wel even voordat ik de studie-handdoek een paar weken in de ring mag werpen.

Vanmiddag om 14u bijt ik het spits af met het tentamen onderwijseffectiviteit. Dat gaat over de wetenschappelijke benadering van goed onderwijs, effectieve leerkrachten, goed bestuur van een school. Maar ook over Human Recource Development, volwasseneneducatie, en wanneer een cursus op je werk nou wel of niet nuttig is. Hoe je de kennis van een cursus het best kunt meenemen naar de werkvloer en welke voorwaarden er zijn om dat allemaal succesvol te laten verlopen.

Omdat ik in tentamenweken weinig meer doe dan studeren, even met de kinderen spelen, studeren, een beetje huishouden, studeren, even met Richard bijkletsen, de kinderen naar school brengen en dan weer snel studeren, is Richard op dit moment overuren aan het draaien. Naast zijn veertigurige werkweek (waarvan 32 op kantoor) doet hij een groot deel van het huishouden, brengen en halen naar dansles en zwemles en vriendjes, hulpoudertaken op school en daarnaast probeert hij natuurlijk ook nog klusjes in en om het huis te doen.

Dus mocht je je nog afvragen hoe ik dat toch doe, een studie naast een gezin, met een huishouden en een fulltime werkende partner en dan ook nog sporten, koken en af en toe een blog schrijven, dan weet je nu het geheim; ik heb Richard :)

Onrustige week

Onze hele week is na Sofie's vermissing vrijdag, onrustig gebleven. Ongeveer net zo onrustig als het weer. Het ene moment zonder jas buiten stoepkrijten, het andere moment kletsnat op de fiets en schuilen voor het onweer.

Sofie had gewoon een echt pechweek. Gisteren kon ik mijn fiets niet goed houden en viel ze, terwijl zij achterop zat, met fiets en al om. Een schrammetje op haar hand, een blauwe plek op haar been en heel veel tranen van de schrik waren het gevolg. Vandaag speelde ze met Tygo in de achtertuin. Tygo was druk bezig met vegen en botste met de achterkant van de bezem tegen Sofie's lip. Een bloedlip en wederom traantjes als gevolg natuurlijk. Ze had echt haar week niet.

De dagen waren onrustig. Tygo was dwars, zodra hij een kans rook om dwars te zijn. Even lekker een weekje terugvallen in de peuterpuberteit. Sofie was juist erg aanhankelijk en wilde het liefst de hele week thuisblijven bij Richard of bij mij.

Ook de nachten waren deze week onrustig. Tygo riep ons een paar keer uit bed met nachtmerrie's. De ene keer werd hij opgegeten door de wolf van Rood Kapje (het Sprookjeshof is toch niet zo onschuldig als het zondag nog leek), het andere moment had hij last van dinosaurussen die hem achtervolgden. Sofie plaste twee keer in haar bed, wat eerder ook nog niet voorgekomen was. En zelf sliep ik ook niet echt ontspannen. Heel veel intensieve dromen over vrienden van vroeger, over mijn moeder, over hoe wij ineens gedwongen worden met ons hele gezin te verhuizen naar een ontzettend klein flatje; waar ik dan doodongelukkig zat te zijn en natuurlijk ook over hoe ik mijn kinderen steeds kwijt raak.

Na een lange, vermoeiende, week is het nu eindelijk weekend. Morgen ga ik een dagje shoppen met mijn zus, Richard gaat met Sofie de school schoonmaken en Tygo gaat voor een keertje met oma naar zwemles. Ik ben ook wel toe aan een dagje voor mezelf! En zondag liggen de studieboeken weer op me te wachten.

Ik wens jullie ook allemaal een ontspannen weekend toe en nogmaals bedankt voor jullie hartverwarmende reacties!

Nachtmerrie

Vandaag kwam ik plotseling terecht in iets, wat vooral veel weg had van een nachtmerrie. Alleen was het echt. Ik was met de kinderen en een vriendin met haar kinderen een middag gezellig naar Ballorig geweest. Op de terugweg besloot ik nog snel even met de kinderen langs de Hema te rijden voor een nieuwe binnenband. Eenmaal bij die afdeling, besefte ik me dat ik de maat niet wist. Dus belde ik Richard even, of hij het toevallig wist, maar hij wist het ook niet. Na een telefoontje van een minuut, hang ik op, draai me om en is Sofie weg.

Tien voor vijf, ik kam met Tygo de Hema uit. Eerst bij het speelgoedhoekje, de afdeling van de taarten, de kinderafdeling. Daarna structureel de winkel. We vinden haar niet. Om vijf uur vraag ik iemand van het personeel. Zij roepen Sofie om en iedereen in de winkel helpt zoeken. Klanten zetten hun mandjes bij de informatiebalie neer en beginnen buiten te zoeken. Tien over vijf. Na twee keer omroepen en alles, alles, alles drie keer checken, bel ik de politie. Tygo krijgt ondertussen een ijsje van het Hema-personeel.  Ik verwacht dat de agenten me gerust stellen. Me zeggen dat ik een overbezorgde moeder ben. Maar nee, een peuter van drie, langer dan een kwartier weg? Dan is uw kind officieel vermist. Weer een paar minuten later kamt iedereen de stad uit, rijden er drie patrouillewagens en diverse lopende agenten zijn op de hoogte. Half zes. Ze is nu meer dan een half uur weg en dus gaat er een regionaal Amber-alert uit. Iedereen in een straal van een paar kilometer rondom het centrum, die hier aan meedoet, ontvangt een sms met signalement.

Ik bel Richard, die meteen naar de stad komt vanuit zijn werk. Mijn schoonmoeder is ook onderweg om te helpen zoeken.
Ik loop met Tygo langs alle plekjes die Sofie fijn vindt.. De speelgoedwinkel, Bakker Bart waar we zo graag een roze donut eten.. Onderweg spreek ik mensen aan. Verkopers van de Telegraaf, een team jonge meiden die flesjes water uitdelen op het plein, een bejaard vrouwtje met een ijsje op de bank voor de Hema.

Kwart voor zes. Ze is al bijna een uur weg. Ik loop naar de auto terug, je weet maar nooit. De mensen die vanuit de winkel zicht hebben op mijn auto, licht ik ook in. Tygo moet nodig plassen en hij gaat met iemand van het personeel naar de wc. Een ander personeelslid gooit een euro in mijn parkeermeter zodat ik geen boete krijg. Dat kan me nu niks interesseren, maar aardig is het wel.

Dan gaat de telefoon. De politie: ze is terecht en zit bij de servicebalie van de Hema.
We rennen terug. Richard is daar al aangekomen en Sofie zegt met een stralend gezichtje: je kon me echt niet vinden he?
Ze speelde verstoppertje en heeft drie kwartier (!) tussen een kledingrek in de Hema gezeten. Wachtend tot ik haar zou vinden. Een meisje van een jaar of negen vond haar en zei het tegen haar moeder. Twee politieagenten, personeel, klanten, wij.. niemand kon haar vinden. Dus ze is echt enorm goed in verstoppertje. Maar ik ben in een uur tijd tien jaar ouder geworden en zit nu nog te trillen van schrik.