Ik ben toch ook een beetje zielig?

Vorige week hebben we zomaar onze nieuwe, veel kleinere, kofferbak volgestouwd en zijn we drie dagen naar een huisje in Haaksbergen gegaan. Mijn zus had ons uitgenodigd en dus konden onze kinderen daar lekker met hun kleine neefje spelen. De eerste dag kwamen we vrij laat aan, dus was het een kwestie van bedden opmaken, kinderen erin stoppen en zelf op de bank ploffen met een wijntje. De tweede dag stond ons een minder leuke verrassing te wachten. We werden getrakteerd op onze allereerste kinderziekte: Sofie heeft de waterpokken.

De rest van de week zat ze elke avond in een bad met een washand vol havermout. Tygo vond dat gesmeer natuurlijk prachtig, dus die zat er vrolijk bij in. Drie keer per dag stipte ik elk vlekje en elk waterpokje aan met verkoelend spul van de drogist. Vervelend voor haar, maar ook voor mij. Elke dag waren we anderhalf uur zoet met het verzorgen van deze irritante jeukbultjes. Sofie had er gelukkig niet zo'n last van. Sterker nog, het is best gezellig als mama je drie keer per dag helemaal insmeert en ondertussen liedjes zingt, knuffelt en alles aangeeft wat je maar hebben wilt. 'Och', kermde ze de derde dag, 'gaat beter met foppie'. Mag ze haar foppie (speen) normaal alleen in bed, nu ook overdag tijdens het smeren. Wat was ze een goede patient! 'Mama even smeren?' 'Mama slokje water?' Ze heeft haar ziek-zijn goed uitgebuit.

Tygo kreeg er hoe langer hoe meer genoeg van. Al een week lang vond iedereen Sofie zielig en vroeg iedereen als eerste naar haar. De waterpokken zijn nu ingedroogd, maar Sofie is nog steeds op en top patient, tenminste, als het haar uitkomt.
Woensdag waren ze weer samen naar de peuterspeelzaal. Toen ik ze na afloop ophaalde waren ze lekker aan het buitenspelen. Net toen ik Tygo een handje gaf om terug te lopen, kwam er een onverlaat (lees; schattig peutertje van net twee) roekeloos aanscheuren (op zijn fietsje met zijwieltjes) en hij kon Tygo niet meer ontwijken. Resultaat; een frontale botsing op het schoolplein en een flinke bloedlip bij mijn kleine man. Met een natte doek van juf tegen zijn steeds dikker wordende lip, heb ik hem in de buggy gezet. De buggy waar Sofie normaal in zit op de terugweg, omdat het soms te ver voor haar is om te lopen na een lange ochtend op school.

Ik legde Sofie uit; 'Tygo heeft een ongeluk gehad. Hij is nu heel zielig en mag in de buggy. Dus jij mag nu zelf naar huis lopen. Als het niet lukt, tilt mama je wel op haar nek.'
Even was het stil, ze keek omhoog en zei een beetje geirriteerd; 'Mama, ik ben ook nog een beetje zielig hoor!'

Tygo heeft nog drie uur (!) op de bank zitten kermen. Het ging pas over nadat hij (overdag!) tv mocht kijken met een snoepje. Zijn wraak was zoet.

Ik maak blij!

Op deze stralende lentedag even aandacht voor een site waar iedereen blij van wordt: Ik maak blij!

Deze site is van Elly. Zij maakt van wol de mooiste dingen, daar moet je wel blij van worden! Mutsen, popjes, sokken.. Het is duurzaam, milieuvriendelijk, vrolijk, uniek en.. er staan geen prijzen op de site. Je mag namelijk helemaal zelf weten hoeveel je wilt betalen of wat je wilt ruilen voor deze leuke spulletjes.
Als we daar niet blij van worden?

Ik maak blij!

Update van de seizoenstafel

Maandag kwamen de kinderen terug van de peuterspeelzaal met de mededeling dat ze 'iets' mee mochten nemen voor hun lentetafel. Omdat Tygo toen vond dat het ook hoog tijd was om onze eigen seizoenstafel op te frissen zijn we, zomaar een paar dagen te vroeg, de lente ingerold. De sneeuwman is weer naar zolder en heeft plaats moeten maken voor een nestje met vogels en eieren. De sneeuwklokjes van de peuterspeelzaal staan in de klimop-krans van vorig jaar en natuurlijk heeft mijn bloemenkindje ook weer een mooi plekje gekregen.
De kinderen waren zo enthousiast dat ze ook meteen de paastakversieringen wilden inzetten, maar dat heb ik nog even uitgesteld. Ik vind het nog een beetje vroeg voor de paastak en je moet het niet overdrijven.

Vanochtend zijn de kinderen naar de peuterspeelzaal gegaan met hun schatten. Sofie met een lentegroen vlindertje op draad, Tygo koos een leuk kuiken uit. Toen ik ze ophaalde, zag ik dat Tygo's kuiken op de lentetafel stond. De vlinder had juf met Sofie in de paastak gehangen. Tygo zag mij kijken naar de thematafel en zei zachtjes: 'Ik zei nog tegen juf, het is te vroeg voor de paastak hoor...'

Winter/ lentetafel

Lentetafel!

Bijna lente, beetje gênant

We kijken er al weken naar uit en bijna is het echt zover; de lente staat voor de deur! Op onze wintertafel staat nog het sneeuwpopje, maar niet lang meer. Hij wordt links en rechts ingehaald door sneeuwklokjes en krokussen.De kinderen vinden het hoog tijd voor de lentetafel, dus daar gaan we deze week maar eens mee aan de slag.

Toen ik de kinderen vandaag van de peuterspeelzaal haalde genoten we ook volop van de lente. Tygo vindt het een prachtig spelletje om bij elke krokus te roepen: 'krooooo.... KUSJE!' en dan geeft hij mij of Sofie een kus. Als je daar geen vrolijke bui van krijgt! Toch had het ook iets gênants, toen mijn lieve Sofie hem herhaalde. Ze heeft namelijk erg veel moeite met de S midden in een woord en vervangt deze soms voor een T. 

Seizoenstafel

 

En dus riep ze vanochtend keihard en met een blij gezichtje door het winkelcentrum... Krrrroooo kutje!

Boeken, boeken en nog meer boeken

Van de week was ik met de kinderen in de bibliotheek. Ze mogen dan van mij altijd ieder zelf een boekje kiezen en daarnaast kies ik nog een voor ze, om voor te lezen. Tygo kiest altijd graag boekjes met hoofdpersonen die hij van televisie herkent. Toen hij nog twee was, waren dat meestal boekjes van de Teletubbies, van Kikker of Muis Plons. De laatste tijd is hij gek op Charlie en Lola en deze week koos hij een boekje van Olivia, dat schattige varkentje van Nederland drie.

Sofie pakt het heel anders aan. Bij voorkeur is het boek van haar keuze groot en met veel plaatjes. Maar dat is niet het belangrijkste. Nee, het moet ook roze zijn. Of wit met roze. En het liefst iets met een prinses of een ballerina op de voorkant. Na weken "Angelina Ballerina" te hebben voorgelezen, hebben we nu "Emma Ballerina". Emma is nog beter dan Angelina, want ze heeft een vriendinnetje die Prinses Sophie heet, of "Prinses Ik", zoals Sofie haar liever noemt.

Snuffelend tussen alle boeken, droom ik een beetje weg. Zou het me lukken om mijn non-fictie boek uit te geven? Wat zouden mijn proeflezers ervan vinden? Zal mijn boek ook in de bieb komen te staan?
Er zit maar een ding op en dat is hard doorschrijven. Het is een boek voor thuisblijfmoeders, door een thuisblijfmoeder. Ik ben bijna bij het slotwoord en dan mogen mijn proeflezers aan de slag. Zou het helpen als ik een bekende roze ballerina op de kaft zet?

Thuisblijfmoeders zijn topsporters!

Afgelopen drie dagen zaten volgestopt met leuke peuter-uitjes. Zo gingen we naar het wekelijkse ouder-en-kind-gym, waar de ouders meestal meer zweten dan de peuters. Klaarzetten, peuters tillen en in de rondte zwieren en natuurlijk alle toestellen weer opruimen. Ook gingen we naar de dierentuin, waar we vier uur lang rondslenteren afwisselen met klimrek klauteren en peuter optillen, zodat ze ook de baby Gekko's kon zien. Daarna weer een eind gereden om de andere peuter weer bij opa op te halen, na een logeerpartijtje. Gisteren gingen we naar het zwembad. Op zich al een uitdaging om alle spullen en alle kinderen in de auto te laden. Constant het gevoel dat ik ondanks twee bigshoppers vol (!!) zwemkleding, handdoeken, badjasjes, slippers, luiers en zwemluier toch nog iets vergeten was.. Dan twee kinderen omkleden, douchen en heel veel vleugeltjes opblazen. Vervolgens drie uur lang plonzen, spetteren, door de stroomversnelling en van de glijbaan. En dan weer douchen, afdrogen en aankleden natuurlijk.

Vanochtend constateerde ik dat we door al die pret toch echt wel wat vergeten waren; het huishouden. Dus. Kindjes wassen, aankleden, ontbijten, naar de peuterspeelzaal. Op de terugweg meteen even boodschappen gedaan. Tuindeur open voor wat frisse lucht en dan maar opruimen, stoffen, boenen, zuigen en dweilen. Om drie uur later naar de peuterspeelzaal te rennen, want ik was een beetje de tijd vergeten.

Vanmiddag mogen ze zichzelf lekker vermaken. Lekker spelen met Duplo, de boerderij of de trein. Op de (nu nog) schone vloer. En ik ga dat lekker een uurtje bekijken. Vanaf de bank. Thuisblijfmoeders zijn topsporters!

De bazen van Nederland

"Mama, wie zijn die mannen op dat bord?" We lopen naar de peuterspeelzaal en zien onderweg een plakbord wat speciaal bij het winkelcentrum is geplaatst in verband met de provinciale verkiezingen. Een houten, scheefgezakte plaat op poten. Vol met koppen van grijze 50-plus mannen. Erg aantrekkelijk ziet het er niet uit. "Nou lievie," leg ik uit, "Binnenkort mogen alle grote mensen van Nederland weer kiezen wie de bazen van Nederland mogen worden." Hij neemt genoegen met het antwoord. Sofie denkt even na en voegt toe: "Dat word ik!"

Terwijl ik alleen terugloop en weer langs het bord kom dringt het tot me door dat ze wel gelijk hebben. Als je de kieslijsten bekijkt en dan vooral de bovenste drie kandidaten is de verdeling standaard; 2 mannen, 1 vrouw. Een enkele partij heeft zelfs bovenaan drie mannen staan. Alleen Groen Links heeft op de eerste twee plekken een vrouw staan. Slechts een op de vier lijsttrekkers in onze provincie is vrouw. Vandaar dus al die mannenhoofden op de borden. Of misschien zijn vrouwen gewoon niet zo van 'stem op mij!' en kiezen die liever voor het groepsgevoel en dus voor het logo van de partij?

Hoe dan ook, ik heb meteen even gestemd in het wijkgebouw naast de peuterspeelzaal. Handig dat dat overal kan. Tot voor kort stemde ik altijd op de bovenste vrouw van mijn favoriete partij. Maar wat doe je als je de bovenste vrouw persoonlijk kent en niet zo geweldig vindt presteren? Dan zet je je trots opzij en stem je toch op een man. Omdat ik hem ook persoonlijk ken en weet dat hij zijn best doet. En we willen toch niet discrimineren?